De Splügen route naar Rome

Met of zonder tent, het kan allemaal. De nacht overbruggen, bevoorraden en terug op krachten komen is iedere dag een ander verhaal. Op de Splügen route kan het handig zijn een tent mee te nemen. Maar je kan ook uitsluitend op verschillende soorten onderkomens rekenen. Dat laatste vraagt wel wat meer planning maar daar staat tegenover dat er een hoop gerief niet mee in de rugzak moet. Vaak vertrekken mensen met een tent om ze bij de eerste en beste gelegenheid terug naar huis te zenden. Wat je ook kiest een jeugdherberg pas en een pelgrimspaspoort zullen je onderweg van pas komen.

Een goede conditie is meegenomen maar je moet geen atleet of hooggebergte specialist zijn. Voorbereid aan de start komen doet je meer genieten en minder afzien onderweg. Langs eender welke route naar Rome kom je niet bij de aankomst zonder af en toe je doorzettingsvermogen op de proef te hebben gesteld. Etappes kan je zelf indelen of variëren naar eigen vermogen. Maar als je een dag etappe van een twintigtal kilometer of een zevenhonderd tal stijgmeters met al eens een enkele uitschieter naar dertig kilometer of duizend stijgmeters aan kunt dan ga je niet tegen de lamp lopen. Iedere berg die je over gaat houd een zeker risico in, maar als je weet waar de gevaren schuilen beperk je deze en besef je wanneer je er beter aan doet rond de berg te gaan dan er overheen te klimmen. Gemiddeld zijn de fysieke vereisten dezelfde als voor de route ‘Een Franciscaansevoetreis’. Al kan je, als je het aankunt en je er de nodige ervaring voor hebt, ook laten gaan door voor het hoge deel van de GEA te kiezen of de steilere hellingen in de Bergamasker Alpen. Deze varianten zijn van het niveau dat nodig is voor de Alta via dei Monti Liguri of het Alpiene gedeelte van de GR5.

Hou rekening met de seizoenen. Ergens op je weg kom je onvermijdelijk de Alpen en de Apennijnen tegen en op enkele uitzonderingen na gaat iedere route door de PO vlakte. Het ene jaar is het andere niet maar sneeuw kan je route blokkeren en hitte kan het je moeilijk maken. Hiermee moet je rekening houden als je je vertrekdatum vastlegt.

De weg leidt naar Rome. De route is een plan dat je kan helpen om uit de Lage Landen naar Rome te wandelen of te fietsen. Hierbij moet je bekijken hoe je grote rivieren, de Alpen en de Apennijnen oversteekt en niet vastloopt op drukke verkeersassen of grote agglomeraties. Dat doen andere routes ook, het zijn routes die elkaar onderweg kruisen en die je kan combineren om je eigen route te maken.

Het universum zorgt voor je. Wat als dit … wat als dat voorvalt … waar gij ik me te rusten leggen? Soms moet je de problemen oplossen als ze zich stellen en er niet op voorhand je slaap voor laten.

Het tracé staat niet in steen gebeiteld. Anders dan voor vele routes het geval is wordt er niet uitgegaan van een precies uitgelijnd tracé maar van een aantal streken en plaatsen waar je doorkomt. Natuurkundige obstakels die je moet omzeilen of stedelijke agglomeraties die je best vermijd om de sfeer niet te breken.

Naast een referentie spoor dat waar mogelijk langs gemarkeerde doorlopende paden loopt worden een aantal varianten aangegeven zodat je je pad kan aanpassen aan eigen vermogen en interesse. Daarnaast hebben we een spoor op basis van eigen ervaring dat vaak langs lokale wandel- of verkeersarme fietswegen loopt en dat de grotere bochten van het referentie spoor afsnijdt. En ten slotte is er je eigen inventiviteit, nooit zijn de mogelijkheden beter geweest dan heden ten dagen om zelf aan de slag te gaan met je route.

Het feit dat het uiteindelijk te volgen tracé slechts op een tweede plaats komt betekent dat dit evengoed een fietsroute als een wandelweg is. Het is pas bij de lokale uitwerking dat je hiermee rekening moet houden.

De kans is groter dat je een overspringende ree op je weg ontmoet dan dat een mens je pad kruist. Vooral de doortocht in Frankrijk en de Apennijnen zijn geen toeristische hotspots, al hebben ze geen gebrek aan historische en natuurkundige troeven. Dit betekend dat je dagen kan lopen zonder andere reizigers op je pad te kruisen en weinig of geen volk aantreft in de plaatselijke herberg. Het sociaal contact op de pelgrimsroutes ga je hier niet vinden tenzij als je als laatste etappe naar Rome ‘Een Franciscaansevoetreis’ volgt, een route die populair is voor mensen uit de Lage Landen. Wel zal je hierdoor niet verstoken blijven van loslopend wild en uitzonderlijke bloemenweelde. Veel dichter bij de natuur kan je niet komen.

De route verkiest het gebergte boven de vallei en loopt liever rond een grote agglomeratie dan erdoor. Grote agglomeratie, houden we zoveel als mogelijk voor een citytrip als de reis volbracht is. Zodat de historische route op die plaatsen verlegt wordt. Ook om uit de buurt van een snelweg te blijven wordt er al eens omgelopen. Om de drukte te ontvluchten kom je automatisch in de bergen terecht. Waar andere routes de Alpen of Apennijnen via enkele passen de bergen oversteken. Blijf je op deze route langer in de bergen en is het vaak wat meer op en neer.

Als je de aankomst wil bereiken is behendigheid met navigeren wel handig. Al vormen de verschillende onderdelen wel een historische eenheid. Heden ten dagen loopt je van het ene pad naar een volgend pad. Met af en toe lokale verbindingstrajecten tussen twee uitgewerkte paden. Hiervoor moet je wel kunnen navigeren. Hetzij met behulp van kaart en kompas, gps, slimme telefoon, je ingebouwde intuïtie of een combinatie van deze.